Wat een dag en voorbereiding. Wat kwamen er veel verschillende emoties kijken bij deze wedstrijd. Ik, rond de 20 partijen gebokst en mijn tegenstander ruim 200+. We waren beide A-klasse, wat maakte dat het aantal partijen verder geen rol heeft in de matchmaking. Mijn tegenstander had en heeft al veel ervaring in het buitenland en in het Nederlandse team. Hij kreeg betaald om te trainen, waar ik netjes mijn contributie betaalde om te mogen trainen. Ik had alle kwalificatiepartijen gebokst om in de finale te komen en mijn tegenstander echter geen een, omdat al zijn tegenstanders zich hadden afgemeld. Toch hadden wij beiden het verdient hier te staan
Op papier had ik al verloren. Ik vroeg mij in de voorbereiding regelmatig af of ik mij ook niet beter kon terugtrekken. De kans was groot dat zou gaan verliezen door een knock-out. Deze gedachten spookte veel door mijn hoofd. Waarom zou ik de ring in gaan met een grote kans dat ik knock-out ga? Hoop, trots en misschien wat naïviteit waren toen mijn antwoorden.
Ik was toen al een sportman met trots. Ik zou nog liever knock-out gaan dan van te voren al opgeven. Ik had niet al die tijd getraind en veel gelaten om er tussen uit te knijpen. Ook al heb ik momenten gehad dat ik dat zeker had gewild.
Daarnaast had ik hoop. Boksen is ook een sport en net als bij andere sporten is het niet altijd een voor uitgemaakte zaak dat de sterkste wint. Er bleef altijd een kans dat hij tegen een stoot van mij zou oplopen en zelf tegen het canvas zou gaan. Hoop doet leven en dromen ook.
Over dromen gesproken, de nacht ervoor had ik geen oog dicht gedaan. De spanning gierde door mijn lijf. Positieve spanning want ik had er zin in. Wat zou het mooi zijn als…
Ook was er negatieve spanning. Angst. Stel ik ga knock-out, dat leek mij naast opgeven het ergste wat er was.
De dag was aangebroken. Ik was kalm en ontspannen en tegelijk ook rusteloos en gespannen. Moeilijk te beschrijven wat er allemaal door mij heen ging op een wedstrijddag. Normaal was ik vol zelfvertrouwen, maar dat was wel een stuk minder die dag. Veel mensen zijn naar mij toe gekomen met de boodschap: wat goed dat je er bent, maar succes. Bij iedereen voelde ik door de ondertoon die ze gebruikte dat ik het succes wel heel erg hard nodig had. En dat was ook zo.
Op het moment dat we naar de ring liepen nam de negatieve spanning de overhand. Ik was meer bang dan dat ik van zelfvertrouwen overliep. De eerste ronde ging prima, maar ik zag dat hij zich inhield en dat mijn stoten hem niet zoveel deden. Dat is pas demotiverend… maar ik gaf niet op. In de tweede ronde ging hij voor mijn gevoel meer gas geven.
Na twee keer 8 tellen te hebben gekregen, waarvan de laatste keer in mijn ogen zeer onterecht was, gooide mijn trainer de handdoek in de ring ter bescherming van zijn pupil.
Ik was het er niet mee eens want ik was niet aangeslagen of moedeloos, maar soms heb je het zelf niet voor het zeggen.
Achteraf (vast) een goede beslissing, maar op dat moment ging het er bij mij niet in. Ik was nog niet knock-out dus ik had nog kans. Ik wilde doorgaan, maar dat mocht niet meer. Mijn emoties liepen over, vooral door spanning en boosheid, maar ik voelde toch ook een stuk opluchting. Deze emoties kon ik niet meer goed onder controle houden. Na de uitreiking van de prijzen ben ik meteen de ring uit gegaan en naar de kleedkamer gelopen. Ik heb het niet op kunnen brengen om mijn tegenstander te feliciteren op een juiste manier.
De handdoek in de ring, de meest verschrikkelijke manier om te verliezen in mijn ogen. Mijn trots was gekrenkt. Achteraf kan ik goed begrijpen dat het de beste keuze geweest is. Achteraf baal ik van mijzelf dat ik mijzelf niet bij elkaar heb kunnen rapen om met respect te kunnen afsluiten en mijn tegenstander op een normale manier te kunnen feliciteren. Achteraf is het altijd makkelijk praten. Soms nemen emoties de overhand en dat is logisch. Aan ons is het om te leren van deze situaties en dit mee te nemen.
Deze situatie heeft mij zoveel geleerd op zoveel vlakken. Dat neem ik nu mee in mijn werk om anderen te begeleiden. Het had mooi geweest als ik had gewonnen, maar ben super trots dat ik er stond en het heb geprobeerd.
Je verliest nooit, je wint of je leert! Niet alles gaat zoals jij dat wilt of dit nu is op sportgebied, op sociaal vlak of voor je onderneming: je komt er wel zolang jij het gelooft en niet opgeeft!