Corona heeft een wissel getrokken op iedereen: thuiswerken, omringd door het hele gezin, omgaan met een totaal onbekende situatie, kinderen onderwijzen en vaak ook een beetje oppeppen, en dat naast al het andere wat je al doen moest… Misschien was jij juist alleen en heb jij je eenzaam gevoeld of je zorgen gemaakt om je inkomen? Of heb je de zorg voor anderen op je genomen? Of ben je zelf ziek geworden?
Wat ik zie is dat veel mensen in deze zware periode het maximale van zichzelf gevergd hebben en alles voor de volle honderd procent goed wilden doen. Dus én de kinderen zo goed mogelijk begeleiden met hun huiswerk, én het eigen werk klaren én driemaal per week boodschappen doen voor ouders en schoonouders. Wie voor een langere tijd in zo’n actiestand staat, waarbij het resultaat steeds telt, vindt het vaak moeilijk om het los te laten. Maar wat is ‘het’? Waar wil je dan met man en macht nog aan blijven vasthouden? Het antwoord is: de controle. Wij mensen vinden het vaak lastig om grip te verliezen. Zeker als de buitenwereld er alleen maar onzekerder op wordt. Het idee alleen al is zo beangstigend dat we alles in het werk stellen om dat niet te laten gebeuren, met de vaak uiteenlopende lichamelijke- en geestelijke gevolgen van dien. Ons systeem heeft namelijk ook rust en ontspanning nodig, en ons lichaam wil graag ontladen. Maar hoe kan dat als je alles zo krampachtig vasthoudt?
Mocht je in je jeugd wel fouten maken?
De mate waarin jij graag grip op zaken houdt, heeft naar mijn mening deels met je karakter te maken, maar zeker ook met je omgeving en opvoeding. Kom je uit een gezin waarin je weinig fouten mocht maken, een beetje lummelen not done was of had je het idee dat je steeds tegen twee oudere broers moest opboksen, dan heeft dat misschien een harde werker van je gemaakt, een perfectionist die op geen enkel gebied in zijn leven een steek kan of wil laten vallen.
Misschien ben je als jongvolwassenen zelfs vaak geprezen om jouw precieze manier van doen en heb je daar je sterke gevoel van eigenwaarde aan ontleend. Wie weet lukte er altijd veel, omdat je goed werd in presteren.
Pas op: iets wat je in het verleden ver gebracht heeft, kan je op een gegeven moment ook flink in de weg gaan zitten. Hoe zou het zijn als je niet langer die streber was? Niet altijd het beste jongetje van de klas? Zou je niet gelukkiger zijn als je minder van jezelf zou moeten? Wat een gevoel van vrijheid en ruimte zou dat geven!
Perfectionisme erkennen en loslaten
Tijdens mijn boks-coaching ontmoet ik veel mensen die behoorlijk streng voor zichzelf zijn en veel van zichzelf eisen. Hun focus ligt veelal niet op ervaren, leren of plezier hebben, maar op bereiken en winnen. Komt er een volledig bedrijfsteam binnen voor een teamsessie, dan zie ik in de eerste minuten al wie de perfectionist is binnen deze groep. Het zijn de mensen die bij een partijtje fanatiek de stand bijhouden en soms zelfs bereid zijn een beetje vals te spelen om de hoogste score maar te kunnen behalen.
Het grappige is wel dat veel van deze mensen zich hier helemaal niet van bewust zijn. Op zich ook niet zo raar. Waarschijnlijk is het een patroon van jaren, misschien weten ze zelfs niet beter. Met boks-coaching laat ik graag zien dat het anders kan. Dat je, door de controle wat meer los te laten en minder te moeten, relaxter door het leven kan gaan, en het hebben van minder grip helemaal niet hoeft te betekenen dat je je gevoel van veiligheid verliest. Juist niet!
Altijd op zoek naar erkenning
Een van mijn klanten, Brian, 39 en vader van twee jonge kinderen en onwijs succesvol, maar is in zijn eigen jeugd hard aangepakt door zijn ouders. Dat heeft hem gevormd. Eigenlijk hunkert hij, nu hij volwassen is, nog altijd de erkenning van zijn vader en loopt hij op zijn tenen. Daarmee is hij niet alleen hard geworden voor zichzelf, maar eist hij ook veel van de mensen uit zijn omgeving. Tijdens mijn boks-coaching leer ik Brian hoe je meer in je lichaam kan zakken. Veel mensen zitten constant in hun hoofd en proberen daar hun problemen op te lossen door ze steeds maar opnieuw de revue te laten passeren, in de hoop dat de uitkomst zal veranderen of ze er ineens een positieve draai aan zullen kunnen geven. Maar het echte loslaten van problemen en emoties is juist een lichamelijk proces! Oftewel: het hoofd wil het oplossen, maar we vergeten ons lichaam erbij te gebruiken!
Pijn, trauma, gevoelens van angst, niet goed genoeg zijn, nestelen zich in je lijf. Als je het aandurft van je hoofd naar je lichaam te gaan, zul je ervaren dat je je lichter begint te voelen. Alsof er meer ruimte is om plezier te hebben en juist minder te hoeven presteren. Zie het een beetje als een fragment op Discovery Channel waarbij op een antilope wordt gejaagd door een leeuwin. Als de antilope de leeuwin te snel af is en het gevaar uiteindelijk geweken, trilt de antilope nog minutenlang na om alle spierspanning los te laten. Maar wat doen wij mensen na een stressvolle periode, een slechtnieuwsgesprek of relatiebreuk? Wij gaan lekker in ons hoofd zitten, zonder er bewust van te zijn dat het echte probleem zich in ons lichaam nestelt en de boel daar uiteindelijk blokkeert. Laat het niet zover komen!
Wil je ook ervaren hoe je na een periode van stress, onzekerheid en heel veel piekeren terug kan keren naar je lijf? Wil je graag lichter door het leven gaan en dat wat je niet dient, niet langer met je mee dragen? Neem contact met mij op! Dan laat ik je zien dat boks-coaching dé manier is om je hoofd leeg en je mind kraakhelder te maken!